Goede vrijdag was het dan zover: Inschepen op de Panda. Panda? Ja zo heet de schuit van schipper Herman. Het is een in 2007 omgebouwd vrachtschip. Nu voorzien van 20 slaapplaatsen, een benedendekse omkleedruimte, een bar annex eetzaal, compressor, duikklok en nog veel meer. In ieder geval vrijdagavond vanaf 20:00 konden we inschepen. Peter Mutsaers, Alex Strijbosch, Bart Martens, Linda Rengers en Bart Reinders waren van de partij. Niels Elfrink moest op het laatste moment afhaken omwille van vaderlijke taken.
Nu hoor ik menigeen denken, wie gaat er nu duiken met Pasen? Nu het antwoord is simpel: iedereen die niet in de gaten heeft dat het Pasen is, inclusief de organisatie. Maar goed de trip was geboekt en een paar dagen op een boot, gecombineerd met duiken is natuurlijk altijd geweldig.
Om 21:00 was eindelijk iedereen aan boord en kon de discussie beginnen of er nu wel of geen nachtduik zou plaatsvinden. Om 23:00 waren we er uit: het bier was aantrekkelijker. Na een gezellige avond was het goed rusten in de kooien. Om 8:30 de volgende ochtend stond het riante ontbijt, met natuurlijk (gebakken) eieren al voor ons klaar. Toen dit eenmaal achter de kiezen was, konden de trossen los en vertrokken we naar het Koepeltje. Hier was de eerste duik gepland. Eigenlijk was het meer een algemene materiaalcontrole, want na 5 minuten onder water bleek in ons trio al 1 computer niet te werken, 1 computer was volgelopen en 1 automaat spoot evenveel water als lucht richting de longen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Een stevige duik van 35 minuten werd gemaakt. Tijdens deze duik werd al een Snotolf gesignaleerd doo Peter en Alex, dus de verwachtingen waren meteen hoog gespannen voor de rest van het weekend.
De tweede duikstek werd Ouddorp (de val), maar niet voordat er een stevige lunch werd weggewerkt natuurlijk. Ouddorp is een stek die lastig via de kant te bereiken is, maar vanaf de boot is dit een perfect duik. Wat een grote Anjelieren en dat in feitelijk stilstaand water. Ik zal niet zeggen dat ze groter zijn dan die bij Burghsluis, maar het scheelde niet veel! Het aantrekkelijke was dat ze op 5 meter diepte stonden en dat gecombineerd met een mooi zonnetje…. geweldig!
Na de duik hebben we een uurtje of wat kunnen genieten van de zon, voordat de reis werd voortgezet naar een stek een stukje oostelijk van het gemaal van Dreischor. Hier aangekomen werd een stevige maaltijd gerserveerd, waarna de nachtduik begonnen kon worden. Opnieuw waren het Peter en Alex die de Snotolf ontdekten. Eerlijk gezegd begon ik het wat verdacht te vinden dat zij steeds degenen waren die het gezien hadden, maar het verhaal werd bevestigd door andere duikers, dus groeide de frustratie. Maar wel een erg mooie duik met kabeljauw, paling, anjelieren, vorstkwab en nog meer moois.
Na een toch wel erg gezellige avond, waar het begrip pesten weer een nieuwe dimensie kreeg, hadden we de volgende ochtend nog een herkansing op deze stek. Het begin van de duik was niet zo spectaculair als de avond ervoor, maar toen Bart M, na ongeveer 30 minuten heel enthousiast met zijn lamp begon te zwaaien en de buddylijn ongeveer doormidden trok, wist ik dat het raak was. En ja, daar zwom ie: een heuse echte ongeveer 30 cm grote vuurrode Snotolf. Het beestje probeerde nog even verstoppertje met ons te spelen, maar was natuurlijk geen partij voor drie getergde jagers. De missie was geslaagd!
Maar de reis nog niet ten einde. In de middag werd er nog naar “de muur” gevaren. Hier was ook gelegenheid om een keer in de duikklok mee naar beneden te gaan. Na enige aarzeling besloten 6 duikers een plonsje te wagen. 4 van de “andere” club en Linda en ondergetekende. Wij besloten de 2e lichting te pakken en konden zo nog getuige zijn van de moordpogingen van een aantal leden van de andere club op hun medelid. Laatstgenoemde had het hele weekend om “ik heb zo mijn redenen” redenen niet gedoken, maar zo’n tochtje in een duikers waar het immers droog was, dat zag ze wel zitten, met een van Linda geleend natpak, duikspullen van Jan-en-alleman, moest het dan gebeuren. In het water springen? Nee dat deed ze niet. Ze ging via de trap. Een duikbril op dan? Nee ook niet want dan zag ze niets. (Bril met glazen van -6 of zo) Hoe dacht ze dan in de klok te komen, want die lag immers al een stukje onder water… Dat was voor later zorg. Eindelijk in het water hadden haar maatjes het wel en beetje gehad en begonnen enthousiast aan haar armen te sjorren richting de diepte. Nu dat bleek wel erg vervelend zo zonder bril. Na een gezonde paniekaanval, werden de zink-pogingen afgebroken en werd de reis met 3 vervolgd.
Daarna mochten Linda en ik nog een keertje naar 16 meter, om daar de klok even te verlaten voor een miniduikje. We snappen nu waar de naam “gele zee” vandaan komt. De bodem ging namelijk zeer geleidelijk over in water. De opstijging in de klok was wel bijzonder, omdat om de een of andere redenen alle water in de aanwezig lucht besluit te condenseren en je je plotseling in een zeer dichte mist bevindt. De veiligheidsstop hebben we dan ook maar buiten de klok gemaakt, alwaar Alex ons met zijn foto-toestel hing op te wachten.
Na dit avontuur hebben we de duik afgemaakt op een meter of 5 langs de oever, alwaar Alex nog een paar schitterende foto’s heeft gemaakt (zie ook foto-album)
Om ongeveer 16:30 waren we weer terug in Scharendijke haven. Na afrekenen en bedanken voor de goede zorgen, konden we huiswaarts gaan, maar niet voordat we nog wat dode vis hadden weggewerkt in de haven van Bruinisse.
Ik kijk terug op een zeer geslaagd en gezellig weekend, dat zeker voor herhaling vatbaar is. Via deze weg wil ik Linda nog bedanken voor dit initiatief, Alex voor de leuke foto’s en Bart en Peter voor het gezelschap!
Groet,
Bart (R)
Leuk verslag van een geslaagd weekend.
Alles was prima verzorgd, leuke duiken gemaakt en ook alle apparatuur weer eens goed kunnen testen.
Dit evenement moeten we erin houden!