Het was weer een Zwoele Zomeravonden duikweekend dat zijn naam eer aan deed. Wat hebben we het ontzettend getroffen met een zonovergoten duikweekend op Tholen! Met een stralend zonnetje, gezellige buddy’s op de camping en een paar prachtige duiken was het een weekend om niet gauw te vergeten.
Op vrijdagavond druppelden de DTE’ers binnen op camping De Muie. Mooi op tijd voor de eerste duik van het weekend die op het programma stond: een nachtduik bij De Bergse Diepsluis. We doken er bij de schemering, de tijd dat sepiola’s zich uit het zand los zwemmen. En zo bleek: eentje liet zich uitgebreid door ons bewonderen. Ook een groene zeedonderpad mochten we afvinken en zelfs nog een sepia. En dit duikduo was niet het enige dat zo verwend het water uitkwam. Wat een topduik om het weekend mee af te trappen!
Ook op de camping werd het vervolgens nog erg gezellig, met een drankje, wat te snaaien en natuurlijk een boel klets. We lagen niet vroeg in onze tentjes. Maar dat was geen enkel probleem want door een eigenwijze kentering stond het ontbijt de volgende ochtend op een relaxte 9 uur gepland. Lekker uitslapen dus 🙂
Die kentering zochten we zaterdag op bij Gorishoek De Blokken. Een stek die eigenlijk nooit teleurstelt. Ook deze keer was het weer zeer de moeite waard. De prachtig begroeide blokken, maar ook alle kleuren anemoontjes op het zand: we keken onze ogen uit, met een verstopte vorskwab als hoogtepunt. Iedereen maakte z’n duiktijd helemaal op, voor aan de terugtocht over de slikken begonnen werd.
Na een lekkere lunch bij de Zeester en wat verse lucht om de hoek bij de punt, genoten we nog even van de pauze en de zon. Voordat we op de volgende stek van het weekend aanreden. Strijenham stond nog op het programma. We hadden de stek zo goed als voor onszelf en ook hier was genoeg te beleven. Dikke kreeften en een paling werden gespot. De Belgen die voor ons het water uit kwamen hadden het zelfs over nog een sepia, maar behalve wat rekjes hebben we die dit keer niet kunnen vinden. Het maakte de duik niet minder relaxed. Hoewel; je kunt op Strijenham buiten de kentering duiken, maar dat wil niet zeggen dat er niet behoorlijk wat te peddelen is om weer bij de instap uit te komen 🙂
’s Avonds stond er een wandeling naar restaurant Smaek op het programma, waar we lekker gegeten hebben. En de wandeling terug met een ondergaande zon boven de Zeelandbrug was het beste toetje dat je je maar zou kunnen wensen. Moe en voldaan kwamen we terug aan op de camping en waar er een aantal buddy’s nog lekker even samen om het spreekwoordelijke kampvuur kroop, rolde schrijver dezes eens voor middernacht haar tentje in. De duiken, de zon en een gevulde buik eisten hun tol.
De zondag begon opnieuw met een lekker ontbijtje. En met dank aan Wesley was er nu zelfs hagelslag puur én koffiemelk. Net toen je dacht dat het weekend niet beter kon 😉 We pakten ook onze spullen vast in, want we dienden enigszins op tijd van de camping te verdwijnen. Maar natuurlijk kon er ook nog best een duikje vanaf. Anna Jacobapolder stond nog op de lijst. Het touw dat onder het bruggetje hangt, was er niet meer. Maar Michel had nog een stevig touw in de auto liggen, waarmee we het water in konden komen. De meeste buddyparen doken er om de punt, waar nog een paar sepiola’s gezien werden. Maar we hebben ook de mosselhangcultuur verkend.
Voordat we weer op huis aan gingen, toverde Peer nog een verrassing tevoorschijn: appeltaart voor na de duik! Lekkerrrrrrrr! Dank!
En natuurlijk ook een zeer hartelijk dank aan de EC voor hun harde werk en organisatie! Het was zalig.