Duikweekend november 2010 te Ellemeet, Zeeland

Het weekend begon goed, regen, wind en slecht zicht boven water, wat gaat dan onder water geven?

Daar zijn we met zessen op de vrijdag avond achter gekomen. Op het tijdstip dat ik aankwam op de klaproos, waren Lex en Wilco reeds vertrokken om een nachtduik te gaan maken.  De eerste vraag die ik kreeg van Michel en Jeroen was, ga je dadelijk ook mee duiken? Ik was wat verbijsterd dat we al weer meteen een duikje konden gaan maken. Heerlijk vind ik dat,  net een stuk afgelegd met de auto je legt je spullen op een stapelbed en hopsa je gaat duiken.  We hebben even gewacht op Bart R. die was nog onderweg maar zou direct naar de kerkweg komen nadat zijn fles gevuld was. Nou die van mij moest ik ook nog vullen hoor, dus ook dat werd even gedaan en toen op een zeer winderige avond, de auto’s zo geparkeerd dat we wat minder wind hadden tijdens het omkleden. Het was erg rustig op de duikstek wat prima is, wat mij betreft. De duik was fantastisch, ik had jammer genoeg mijn camera niet mee onderwater genomen, want we hebben echt veel leven gezien, van 2 palingen die voorbij zoefden de kreeften,  steenbolken,  krabben,  zeedonderpadden,  snotolf en een grote zeenaald.  Zoveel had ik nog niet in 1 duik voorbij zien komen.  Super leuk dus.  Uit het water komend bleek het ineens windstil te zijn, dat was tijdens het omkleden erg prettig.

Toen we terug waren bij het kamphuis bleken er nog meer mensen gearriveerd, ook de andere duikers waren allen terug en het was heerlijk babbelen bij haardvuur (dat niet brandde). Er werd tot de vroege uurtjes doorgekletst door deze en gene hardcore discuseerders. Hoe zij in de ochtend weer wakker werden is me nog een raadsel maar iedereen was er weer bij het ontbijt (of nee Lex miste nog.) Maar deze zaterdag ochtend, op tijd, gingen we met de hele duikploeg weer op pad om bij de kerkweg, een ochtend duik te maken. In het koude natpak bij een winderige dijk. Brrrr dat is koud hoor om dan in je pakkie te kruipen. Maar de diehards gaan door, gewoon weer aantrekken, deze keer camera mee en wat foto’s schieten. Het water was wel wat fris, maar het was prima te hebben.

Terug op de parkeerplaats kom je er achter dat het toch wel fijn is als de zon zich wat laat zien, want je wil je zo snel mogelijk omgekleed hebben als het zo’n koud dagje is, het koelt je erg snel af. Maar in het kamphuis was de koffie en thee bruin en kregen we weer snel zin om na de lunch op pad te gaan naar de volgende duikstek.

Deze keer was het de Zeelandbrug, veel wind ook hier op de parking, over de dijk valt het wat mee, de golven zijn er wel maar geen witte koppen zichtbaar, dus tijd om ook hier te water te gaan. Nu alleen mijn buddy Ingrid haar camera mee, voor mij tijd om eens te leren hoe het is om je rustig naast je buddy in het water te begeven terwijl zij dan wat foto’s kan maken. Op een diepte van 12 meter is dat prima te doen. Er was veel leven onder water, het zicht was wat minder, maar dat geeft echt niets als je al de mooie zeesterren en krabben mag zien, hier en daar een visje en net op de 4 meter als we even blijven hangen voor we weer naar boven gaan zien we een mooie Zeedonderpad aan ons voorbij gaan.

Nou zeg ik je ik heb het echt niet snel koud maar ik was toch blij dat ik weer droge in mijn kleren zat met mijn heerlijke winterjas aan na het omkleden in deze herfst wind op de parking. Maar ook deze keer was de koffie en thee als een wonder gevonden bij terugkomst in het kamphuis. Wat een top verzorging hebben wij als duikteam, echt jullie zijn kanjers. We hebben op zaterdag avond met z’n allen van een heerlijke Chinese maaltijd genoten.  Het eten lieten we even rusten en daarna zijn we met 5en een nachtduikje gaan maken. Wat wij verrassend vonden (wij vrouwen) was dat we met 4 vrouwen en maar 1 man aan de dijk stonden.  Lex was dus overgeleverd aan het bevel van 2 dames (Minka en Wendy), Ingrid en ikzelf zijn weer op hetzelfde af gegaan als bij de Zeelandbrug, rustig foto’s schieten. Het natpak was nog steeds nat en koud maar het was windstil wat prima was, want dan koel je niet zo snel af voordat je het aanhebt. De duik was wat verwarrend wij zouden eerst een stukje rechtuit gaan richting dieper water, echter hadden we zo’n pad als stukje rechtdoor bij 3 meter diepte en wat naar links en onder de pijler door naar links en een stukje rechtdoor en wat rechts en ach we waren het diepe kwijt?!?! Verder moet ik toegeven dat bij je fotografe te blijven hangen op 2 – 3 meter diepte, niet de grond te raken en dus stil te gaan hangen terwijl je zonder te bewegen toch doordrijft, ik geef vol toe, het is moeilijk.  Op een gegeven moment had ik een draai gemaakt en kwam boven mijn buddy terecht ik wilde weer links van haar gaan hangen in het water maar ik kwam vast te zitten aan haar fles  met mijn duikcomputer. Zij had niets door totdat dit gebeurde omdat ze foto’s aan het maken was, dus verwarring, ze bleef gelukkig rustig zodat ik direct mezelf weer kon losmaken en haar omhoog kon trekken om aan te geven wat er loos was. Ik heb mijn koppelstuk direct de dag erna vervangen door een korter stuk. Dat wens ik niet meer te laten gebeuren dat is  duidelijk.

Het leukste aan deze duik, sorry Ingrid jij schrok je rot, maar echt ik vertel het toch even, want het was zo’n prachtig gezicht, er kwam een kreeft, aan gerent, zou ik haast zeggen, de kreeft was duidelijk aan het jagen. Ingrid met camera in de aanslag was foto’s hiervan aan het maken, totdat de kreeft een sprong in de lucht maakte en Ingrid omhoog schoot van verrassing, de kreeft had bijna haar camera als prooi gevangen. Ik begin weer te lachen nu ik dit schrijf.

Na deze nachtduik had ik het eigenlijk niet echt koud bij het omkleden, het was windstil en de sterren stonden prachtig aan de hemel, ik hoorde zelfs Gerwin zeggen dat hij een vallende ster zag. Hoop dat je wens hebt gedaan en dat deze mag uitkomen.

Op de terugkeer in het kamphuis was de openhaard aan en was het weer reuze gezellig na kletsen over vanalles en nogwat. Tja als je de inhoudt wil weten ga je volgende keer toch gezellig mee. De nacht was voor de meeste vroeg slapen gaan, je gelooft het nooit maar iedereen lag er op tijd in. Tja dat kwam zondag ochtend zelfs ook te voorschijn. Want iedereen kwam op de afgesproken tijd zo’n beetje ook naar de ontbijt tafel. Das voor een zondag echt een toppertje. De laatste duik werd bij het Koepeltje gemaakt, ik snap niet waarom iedereen zo’n hekel aan die trappen heeft, ik vond ze echt zo hoog niet?? Het regende echter wel erg hard en mijn droge natpak was als helemaal doorweekt voordat ik het zeewater in ging. Daar is het nu eenmaal een natpak voor. Het was een leuke laatste duik geworden heb wat films gemaakt en leer steeds beter hoe ik met mijn onderwaterhuis en camera om moet gaan. Nadien vernam ik van Gerwin die een droogpak wou uitproberen. Dat hij er toch nog geen pak zal aanschaffen want als het zo regent als vandaag, nou dan is je droogpak dus al doorweekt voordat je het goed en wel aanhebt en ben je nog net zo nat als wanneer een met een fijn natpak duikt.

Al met al dus een zeer geslaagd duikweekend, ik heb 5 duiken gemaakt vond het weer prima georganiseerd, goede locatie en gezellige buddy’s wat wenst een duiker zich nou nog meer!

Elly Dirne